چه روزگار غریبی شده است، برای مال و منافع زودگذر دنیا براحتی دروغ می گوییم-قسم می خوریم.انگار نه انگار ما مسلمانیم و پیرو آن بزرگ مرد عدالت، مولای متقیان حضرت امام علی(ع) مردی که هیچگاه حق را فدای دنیا و مصلحت نکرد-و عاقبت شهید راه عدالت و انسانیت شد. آیا هیچ شده از خود بپرسیم که چرا و چگونه برخی از ما زنان اسیر روزمرگی ها و این همه تجمل گرایی-مدگرایی و عاشق و مفتون زندگی اشرافی شده ایم؟! مگر یادمان رفته الگو و اسوه راستین زن موحد و مسلمان مترقی کسی جز حضرت فاطمه(ع)نیست؟/همان دلاور زنی که در هنگام وظیفه زناشویی یک زن نمونه و عاشق امام علی(ع)/ در زمان انجام وظیفه مادری یک مادری دلسوز برای حسنین و زینب و ام کلثوم / در عرصه اجتماعی یک فریادگر و افشاء کننده بیدادگران و فتنه گران تاریخ خود بود؟! آیا این مقدار که جوش اتوموبیل شیک فلان همسایه و آشنا را می زنیم،چشم و گوشمان را کمی مسلمان وار همچون انسانی حقنگر و تیز بین باز کرده ایم تا مرحمی باشیم بر زخمهای روحی دخترکان و پسرکان مظلوم و زرد رو که قربانی دعوا و نزاعهای والدین بی تدبیرشان شده اند-گاه مادرانشان از شوهران پولهای هنگفت برای لوازم آنچنانی آرایش-عمل جراحی چند باره بینی و ...خشمگین و بی هیچ انصاف و ادبی می طلبند، و گاه مردانی اسیر آلودگیهای نفسانی از نوع ارتباطهای نامشروح ماهواره ای چه از جنس غربی و یا شرقی آن شده اند-و هر چه دارند و ندارند را پای مشروبات الکلی و یک شب فساد انگیز تباه می نمایند؟! واقعا چرا دنیا را آب می برد و ما را خواب می برد، چرا؟؟؟!!!! براستی چرا تا این حد برخی از ما اصالت خود را فراموش نموده ایم؟ مگر پیامبر عشق و رحمتمان حضرت محمد(ص)نفرمود :اگرکسی صدای مسلمانی را بشنود که از او کمک می خواهد ولی به دادش نرسد مسلمان نیست؟ آیا وقت آن نرسیده برخیزیم،2رکعت نماز توبه بخوانیم؟ آیا زمان آن نرسیده کتاب مقدس قرآن را از طاقچه های گرد و غبار گرفته برداریم،غبار را از آن بتکانیم و آنگاه با تدبیر و تعقل آیه به آیه آن را با معنی و تفکر عمل نماییم؟ آیا وقت آن نشده اینهمه افکار آرزومند مرض گونه یک زندگی اشرافی،روز مرگی و تجمل گرایی را ترک نماییم و ساده و بی ریا زندگی کنیم؟ آری ای برادران و خواهران مسلمان و آزاده! چاره این همه درد،ایمان و عشق به خدا و همنوعان است و بس.عشقی که در آن بتوانیم خود شاد و آرام زندگی نماییم-و دیگران را هم شاد و آرام بخواهیم. بیاییم با بازگشت به اصالتمان-با بازگشت به قرآن کریم-خداگونه تفکر کنیم و مردمی و الهی گونه عمل نماییم. بیاییم عاشقانه زندگی کنیم تا هم دنیایمان را آباد گردانیم و هم ادامه این زندگی زبیا را در آخرت ادامه دهیم-زیرا دنیا مزرعه آخرت است. آری بیاییم فردای خود را آباد کنیم.
.jpg)
